http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7 κλασική εξάρτηση στη Τζιγγερομιζέρια και στα Αραβικά παραμυθια
Σε πειραματόζωα έχουν μετατρέψει τους οπαδούς του Τριφυλλιού! Εφημερίδες πολιτικές και αθλητικές, ραδιοσταθμοί, τηλεόραση «χτυπάνε» με ηλεκτροσόκ όσους αγαπούν τον Παναθηναϊκό και φτιάχνουν τα τέλεια ρομπότ· κατευθυνόμενα, υπάκουα και απαθή. Το ερώτημα είναι: υπάρχει λύση; Ναι, υπάρχει και τη δίνει η Ναόμι Κλάιν.
Άνοιξη 2008, καλοκαίρι 2012. Δύο εποχές με κοινό συστατικό για τους λάτρεις της αθηναϊκής ομάδας τη διάλυση, με μαέστρο τον μεγαλομέτοχο Γιάννη Βαρδινογιάννη.
Τι ακριβώς συνέβη πριν τέσσερα χρόνια; Ο Παναθηναϊκός διεκδικούσε το πρωτάθλημα, όπως το διεκδίκησε και φέτος. Ο προπονητής Πεσέιρο «πουλούσε τρέλα» με τον αγαπημένο των φιλάθλων πιτσιρικά Σωτήρη Νίνη. Τέσσερα γκολ από τον Ο.Σ.Φ.Π., άλλα τέσσερα από τον ΟΦΗ, «ύποπτη» ήττα στην Ξάνθη με σέντερ φορ τον… Σαριέγκι. Η ιστορική Θύρα 13 υπό διωγμό και στη θέση της πενήντα-εξήντα… «γνήσιοι». Η Ticket Club «ρούφαγε» το αίμα του Ερασιτέχνη. Όμως υπήρξε αντίδραση! 40.000 Παναθηναϊκοί, όλων των ηλικιών, αγανακτισμένοι άλλαξαν το ρου της σύγχρονης ιστορίας της ομάδας, διαδηλώνοντας ειρηνικά.
Τι γίνεται σήμερα; Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε τρισχειρότερη θέση. Κινδυνεύει με πραγματική διάλυση. Η ομάδα στο παρά πέντε παίρνει την αδειοδότηση της ΕΠΟ, ενώ η δαμόκλειος σπάθη της UEFA βρίσκεται πάνω από το Τριφύλλι και καλοβλέπει τον τεμαχισμό του. Ο κίνδυνος διασυρμού σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι ορατός από όλους τους φιλάθλους, που είναι και οι μόνοι που ανησυχούν για το μέλλον.
Από το Σεπτέμβριο του 2011 μέχρι και σήμερα, ο Παναθηναϊκός τρώει συνεχόμενα χαστούκια.
Οι Άραβες ήταν το χόμπι του μεγαλομετόχου για 6 μήνες. Ταλαιπωρούσε το Σύλλογο μέχρι να τελειώσει και η τελευταία δικαιολογία του Βλάση Τσάκα.
Οι παίχτες έβγαλαν τη χρονιά απλήρωτοι και μόλις πριν λίγες ημέρες μπήκε ένα μέρος του μισθού τους στους λογαριασμούς. Οι καλύτεροι διώχνονται κλοτσηδόν και στους υπόλοιπους επιβάλλεται μείωση συμβολαίου. Τα στημένα πρωταθλήματα πικραίνουν τον κόσμο, όμως ο μεγαλομέτοχος αδιαφορεί. Ακόμα περισσότερο τον πικραίνουν τα στημένα επεισόδια στο ΟΑΚΑ που όλοι τα έβλεπαν να έρχονται, κανείς δεν αντέδρασε και η ευθύνη ως συνήθως έπεσε πάνω στους οπαδούς. Ο πρόεδρος της ομάδας Δημήτρης Γόντικας, απλός θεατής, παρακολουθούσε τους κόπους μίας χρονιάς να διαλύονται.
Με αφορμή τα έκτροπα του ντέρμπι και με δικαιολογίες δημοτικού, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου Λουμίδης, Τζίμας, Χατζηνικολάου παραιτούνται και ρίχνουν τη διοίκηση. Οι συνέπειες καταστροφικές για τον Παναθηναϊκό. Με τα χρήματα που είχε βάλει ο Βγενόπουλος και ο Πολέμης, αλλά και με την Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου που είχε ανοίξει, οι «πράσινοι» δεν θα αντιμετώπιζαν καν ζήτημα αδειοδότησης και σήμερα θα συζητούσαμε για το ποιες μεταγραφές είναι καλύτερες.
Ας μην τα θέλουμε όμως όλα δικά μας. Υπάρχουν και άτομα που χαμογέλασαν με τις εξελίξεις. Πρώτον, δεν εκδόθηκε το ενημερωτικό δελτίο της ΑΜΚ, το οποίο μεταξύ άλλων θα είχε τις θέσεις του Μπόμπολα, του Βωβού και του Δήμου Αθηναίων για τις πιθανές αποζημιώσεις που θα απαιτήσουν από τον Παναθηναϊκό για τη Διπλή Ανάπλαση. Δεύτερον, το Τριφύλλι θα γινόταν στην ουσία ομάδα λαϊκής βάσης, αφού ο απλός κόσμος θα μπορούσε με 99 ευρώ να αγοράσει 300 μετοχές και να συνεισφέρει στον σύλλογο.
Ποιοι είναι το χειρότερο; Ότι οι φίλαθλοι κουράστηκαν. Εξαντλήθηκαν, δεν αντέχουν άλλο και παρακολουθούν αδρανείς από τον καναπέ τους τη διάλυση του σωματείου που λατρεύουν. Γιατί;
Τι είναι αυτό που μετάλλαξε τους οπαδούς από αγανακτισμένους αλλά και συνειδητοποιημένους προστάτες της ομάδας–καμάρι της Αθήνας σε άβουλα όντα που παθητικά «χαζεύουν» μέσα από την οθόνη του υπολογιστή, ή ακόμα χειρότερα από τις κατευθυνόμενες φυλλάδες, τη σταδιακή σμίκρυνση του συλλόγου σε –για πρώτη φορά στην ιστορία του– μικρομεσαία ομάδα;
Πρώτα απ' όλα, δεν έχει τον παραμικρό σύμμαχο στον Τύπο ο Παναθηναϊκός. Όλα τα μέσα ακολουθούν συμφέροντα μεγαλοεκδοτών και «βαρόνων». Η «Πράσινη» που είχε βοηθήσει σημαντικά στην πορεία του 2008, πλέον έχει κάνει στροφή 180˚. Η εφημερίδα θεωρεί εχθρούς του συλλόγου όσους πολέμησαν τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και με καθημερινή προπαγάνδα επιχειρεί να επηρεάσει συνειδήσεις. Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν η νούμερο ένα φυλλάδα σε ρεπορτάζ «μαϊμού» Αράβων, με «μαϊμού» αποκλειστικά που μόνο ζημιά έκαναν στον Όμιλο.
Δεύτερον, οι «κόλακες» της «αυλής» του Τζίγγερ έμαθαν από τα λάθη τους. Όταν το 2008 η γραμμή για τους οργανωμένους οπαδούς ήταν πως «πρόκειται για 100-200 αλήτες-πρεζάκια», σήμερα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η μαζική αντίδραση 40.000 κόσμου, η λαοθάλασσα που έπληξε το γόητρο και την υστεροφημία της ισχυρής οικογένειας, τούς έμαθε να υπολογίζουν σωστά τον «εχθρό» τους. Έπρεπε κάθε μορφή αντίδρασης να εξοντωθεί. Πόσο βολικά ήταν λοιπόν τα πρόσφατα επεισόδια στο ΟΑΚΑ; Πόσο ωραία πέταξαν την ευθύνη στους κακούς οπαδούς; Έπρεπε όμως να κοιμίσουν όλους τους φιλάθλους. Και εδώ έρχεται ο Παβλώφ...
Το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Το δόγμα του Σοκ» της Ναόμι Κλάιν. Η Καναδέζα δημοσιογράφος προσπαθεί να ερμηνεύσει την έλλειψη αντίδρασης μπροστά στην παγκόσμια οικονομική κατάρρευση με εκτενείς αναφορές και στην Ελλάδα. Εξηγεί, φέρνοντας ως παράδειγμα τα πειράματα πλύσης εγκεφάλου του Ρώσου ψυχολόγου Ιβάν Παβλόφ, πως όταν ο πολίτης μίας χώρας δέχεται καθημερινά χτυπήματα – ηλεκτροσόκ, καταλήγει να βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας. Πλάθεται, πλέον, εύκολα και χειραγωγείται ιδανικά από τα ΜΜΕ σα μαριονέτα. Μα δε συμβαίνει ακριβώς το ίδιο στον μικρόκοσμο του Παναθηναϊκού;
Τα χτυπήματα είναι ασταμάτητα. Δεν αφήνουν το μυαλό του φιλάθλου να νιώσει για τα καλά το πρώτο πλήγμα και έρχεται το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο. Με αυτόν τον τρόπο η αρχική οργή μετατρέπεται σε απάθεια, σε αίσθημα αδυναμίας.
Διώχνουν τον αρχηγό της Σελεσάο με ντροπιαστικό τρόπο, στη συνέχεια δείχνουν την πόρτα της εξόδου στον Σισέ, μιλάνε για «Τιτανικούς» και καταστροφές παρουσιάζοντας υπέρογκα χρέη που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ακολουθούν οι αποκλεισμοί από την Ευρώπη. Τα ρίχνουν στον προπονητή αμέσως. Φέρνουν ψεύτικους Άραβες.
Κάθε μέρα και νέο αποκλειστικό. Ψέματα, ψέματα, ψέματα, για έξι ολόκληρους μήνες. Φέρνουν τον Ροναλντίνιο και τον Τέβες… «μόλις ψηφιστεί το νέο νομοσχέδιο». Δεν ανανεώνουν όμως το συμβόλαιο του Σωτήρη Νίνη που αποχωρεί ελεύθερος. Φεύγει η μεταγραφική περίοδος. Η ομάδα καταρρέει γιατί την άφησαν απροστάτευτη τόσο μεταγραφικά, όσο και στο παρασκήνιο.
Το πρωτάθλημα χάθηκε γιατί ποτέ η διοίκηση της ομάδας, ο πρόεδρος Δημήτρης Γόντικας και ο μεγαλομέτοχος Γιάννης Βαρδινογιάννης, δεν πάλεψαν για αυτό! Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά. Είχαν σημαντικότερες ασχολίες.
Με απόλυτη μαεστρία στήθηκαν τα επεισόδια του ΟΑΚΑ. Ακολούθως παραιτούνται τα μέλη του ΔΣ που πρόσκεινται στον Τζίγγερ. Διαλύεται η διοίκηση, έρχεται το χάος και φτάνουμε στο σήμερα.
Στο παιχνίδι μπαίνει και ο Ερασιτέχνης. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού μαθαίνουν πως εγκυμονεί ο κίνδυνος να κατεδαφιστεί το ιστορικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, χωρίς καν να χτιστεί πρώτα ποδοσφαιρικό γήπεδο στο Βοτανικό. Η «μάνα του λόχου» κινδυνεύει να βρεθεί απομονωμένη, με εγκαταστάσεις κουτσουρεμένες, παρέα με το εμπορικό του Μπάμπη Βωβού, στην άλλη άκρη της Αθήνας.
Μπροστάρης, στη νέα επιχείρηση σωτηρίας ο Γιάννης Αλαφούζος. Στην προσπάθεια που μότο έχει: «Τα λάθη του Τζίγγερ να τα πληρώσει ο κόσμος». Ο φίλαθλος όμως είναι παγωμένος. Τρομοκρατημένος, έχοντας βιώσει συνεχόμενες σφαλιάρες που ακόμα πονάνε. Ταυτόχρονα, η παντελής έλλειψη οράματος για ένα καλύτερο αύριο τον μαγκώνει περισσότερο.
Ωραία όλα αυτά, όμως τι προτείνει, βάσει της μελέτης της, η Ναόμι Κλάιν; Δίνει ερμηνείες, δίνει όμως και λύσεις. Ο μοναδικός τρόπος αφύπνισης είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Η Καναδέζα συγγραφέας θεωρεί πως μόνο εφόσον κάποιος γνωρίζει την Ιστορία του μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει στο παρόν και να πολεμήσει για το μέλλον.
Δεν θα επικεντρωθούμε στα πολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδας. Απλώς να τονίσουμε πως για να ξεσηκωθεί κανείς ενάντια στην υπάρχουσα ταπεινωτική κατάσταση χρειάζεται πρώτα να ξέρει ποιοι μεγάλοι πολιτικοί έχουν προσφέρει μέχρι και τη ζωή τους στη χώρα. Ποιοι πέθαναν χωρίς περιουσιακά στοιχεία στο όνομά τους. Υπάρχει έστω και ένας σήμερα; Ποιος ήταν ο ρόλος του Τύπου στο παρελθόν και ποιος σήμερα; Πώς ο Τύπος οργάνωσε τις τέσσερις μεγάλες επαναστάσεις και κινήματα της σύγχρονης ιστορίας (1843, 1962, 1909, 1922), ποιος ο ρόλος του στην Κατοχή, αλλά και πώς σήμερα υπεραμύνεται της εξευτελιστικής κατάστασης;
Επιστροφή στο Τριφύλλι… Ο Παναθηναϊκός ιδρύθηκε το 1908 και όχι το… 1979. Ο εμπνευστής της Ιδέας Γιώργος Καλαφάτης αν ζούσε σήμερα θα έδινε και αίμα του για να μπορέσει ο Σύλλογος που λάτρεψε να ανασάνει ξανά.
Πρέπει κάθε Παναθηναϊκός να γνωρίζει, όταν αντικρίζει τον Ερασιτέχνη του 2012, πως δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Πρέπει να μάθει πως αν σήμερα ζούσε ο Απόστολος Νικολαΐδης, η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που όμως αγάπησε όσο λίγοι τον Όμιλο, δεν θα επέτρεπε ποτέ στο βωμό έξι Ευρωπαϊκών να θυσιάζονται πάνω από 20 τμήματα.
Είναι καλό να μάθουν οι φίλοι του Συλλόγου πως το 1929 ο Παναθηναϊκός συντηρούσε τμήμα χόκεϊ, γυναικείου βόλλεϋ, ακόμα και γυναικείας πυγμαχίας. Πως οι γυναίκες του Παναθηναϊκού ένιωθαν τέτοια περηφάνια που ανήκαν στον σύλλογο της Αθήνας, ώστε κυκλοφορούσαν στους δρόμους με τριφύλλι στο στήθος, παρόλο που στους αγώνες ήταν υποχρεωτικό να αγωνίζονται με άσπρη ποδιά.
Πρέπει ο οπαδός να μάθει πως κάποτε διοικούσαν την ομάδα άνθρωποι έτοιμοι να πεθάνουν για αυτή ανά πάσα στιγμή. Πως το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, για το οποίο γεμίζουν με ρίγη περηφάνιας όταν το αντικρίζουν, ανακαινίθηκε αμέτρητες φορές από τα μέσα του '20 μέχρι και τον πόλεμο του '40. Όλες τις ανακαινίσεις τις πλήρωσαν από την τσέπη τους οι παράγοντες ακόμα και ποδοσφαιριστές. Για να τα καταφέρουν έκαναν και δεύτερες και τρίτες δουλειές· ποτέ δεν δέχτηκαν, ενώ είχαν τη δυνατότητα, τη συνδρομή του κράτους.
Οι συγκρίσεις γίνονται από μόνες τους. Βλέπεις τους Παναθηναϊκούς που κατέκτησαν το Euro να πανηγυρίζουν για τον εαυτό τους, άντε έναν δύο περήφανους για το εθνόσημο. Παλιά δεν ήταν έτσι. Ο Χρήστος Σάρρας τερμάτισε χρυσός μαραθωνοδρόμος στους πρώτους Βαλκανικούς Αγώνες το 1931. Μία διεθνή επιτυχία τεραστίων διαστάσεων. Στον τερματισμό, έκοψε το νήμα, βουρκωμένος, με το σημαιάκι του Παναθηναϊκού να ανεμίζει στο χέρι.
Με περίσσια ευκολία τα μέσα ενημέρωσης χαρακτηρίζουν σήμερα ως αναξιόπιστο τον Ανδρέα Βγενόπουλο. Αμφισβητούν τη λατρεία του για το Τριφύλλι και υπάρχει κόσμος που τους πιστεύει και τους ακολουθεί γιατί ποτέ δεν έψαξε στο παρελθόν. Γιατί αν το έκανε, τότε θα γνώριζε πως ο Ανδρέας Βγενόπουλος προέρχεται από Παναθηναϊκή οικογένεια που ασχολήθηκε με τα του συλλόγου σχεδόν 40 χρόνια πριν την εμφάνιση της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Θα γνώριζαν πως το αθηναϊκό ποδόσφαιρο για 20 χρόνια έπινε νερό στο όνομα του παππού του και πως όλοι οι αντίπαλοι «έβγαζαν σπυριά» όταν ο πατέρας του δημοσίευε ανακοινώσεις με τη σκληρή και αληθινή γλώσσα ενός πραγματικού οπαδού.
Θα γνώριζαν πως ο Ανδρέας Βγενόπουλος φορούσε το Τριφύλλι από 5 ετών στο στήθος, πως σε ηλικία 13 ετών βραβεύτηκε για ποίημα που έγραψε για τον Παναθηναϊκό. Πως για 15 χρόνια ήταν οπλομάχος του Παναθηναϊκού, προσέφερε σε ομαδικούς τίτλους της ομάδας, ήταν Βαλκανιονίκης, συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Πως όταν αποσύρθηκε, τελείωσε τη Νομική και έγινε υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ομάδας, όντας άτομο της πλήρης εμπιστοσύνης του Γιώργου Βαρδινογιάννη.
Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες περιστατικά που μπορούμε να αριθμήσουμε. Εκατοντάδες πρωτοπορίες του Παναθηναϊκού που τον ανέδειξαν στο πέρασμα 104 ετών την ομάδα με τη μεγαλύτερη προσφορά στον ελληνικό αθλητισμό. Πρωτοπορίες που πρέπει να επαναληφθούν. Και μπορούν να επαναληφθούν αν και όταν ο κόσμος μάθει το παρελθόν. Τότε θα συνειδητοποιήσει πως το μέλλον φωνάζει τη βοήθεια του.
Και το μέλλον του Παναθηναϊκού επιβάλλεται να είναι λαμπρό, γιατί ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα της Αθήνας, της φωτεινής πρωτεύουσας που με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς «σβήνει». Ας δείξει, λοιπόν, πρώτα ο φίλαθλος και ο οπαδός, και μέσα από αυτούς ο Παναθηναϊκός, τον δρόμο για να φωτιστεί ξανά η Αθήνα...
Σε πειραματόζωα έχουν μετατρέψει τους οπαδούς του Τριφυλλιού! Εφημερίδες πολιτικές και αθλητικές, ραδιοσταθμοί, τηλεόραση «χτυπάνε» με ηλεκτροσόκ όσους αγαπούν τον Παναθηναϊκό και φτιάχνουν τα τέλεια ρομπότ· κατευθυνόμενα, υπάκουα και απαθή. Το ερώτημα είναι: υπάρχει λύση; Ναι, υπάρχει και τη δίνει η Ναόμι Κλάιν.
Άνοιξη 2008, καλοκαίρι 2012. Δύο εποχές με κοινό συστατικό για τους λάτρεις της αθηναϊκής ομάδας τη διάλυση, με μαέστρο τον μεγαλομέτοχο Γιάννη Βαρδινογιάννη.
Τι ακριβώς συνέβη πριν τέσσερα χρόνια; Ο Παναθηναϊκός διεκδικούσε το πρωτάθλημα, όπως το διεκδίκησε και φέτος. Ο προπονητής Πεσέιρο «πουλούσε τρέλα» με τον αγαπημένο των φιλάθλων πιτσιρικά Σωτήρη Νίνη. Τέσσερα γκολ από τον Ο.Σ.Φ.Π., άλλα τέσσερα από τον ΟΦΗ, «ύποπτη» ήττα στην Ξάνθη με σέντερ φορ τον… Σαριέγκι. Η ιστορική Θύρα 13 υπό διωγμό και στη θέση της πενήντα-εξήντα… «γνήσιοι». Η Ticket Club «ρούφαγε» το αίμα του Ερασιτέχνη. Όμως υπήρξε αντίδραση! 40.000 Παναθηναϊκοί, όλων των ηλικιών, αγανακτισμένοι άλλαξαν το ρου της σύγχρονης ιστορίας της ομάδας, διαδηλώνοντας ειρηνικά.
Τι γίνεται σήμερα; Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε τρισχειρότερη θέση. Κινδυνεύει με πραγματική διάλυση. Η ομάδα στο παρά πέντε παίρνει την αδειοδότηση της ΕΠΟ, ενώ η δαμόκλειος σπάθη της UEFA βρίσκεται πάνω από το Τριφύλλι και καλοβλέπει τον τεμαχισμό του. Ο κίνδυνος διασυρμού σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι ορατός από όλους τους φιλάθλους, που είναι και οι μόνοι που ανησυχούν για το μέλλον.
Από το Σεπτέμβριο του 2011 μέχρι και σήμερα, ο Παναθηναϊκός τρώει συνεχόμενα χαστούκια.
Οι Άραβες ήταν το χόμπι του μεγαλομετόχου για 6 μήνες. Ταλαιπωρούσε το Σύλλογο μέχρι να τελειώσει και η τελευταία δικαιολογία του Βλάση Τσάκα.
Οι παίχτες έβγαλαν τη χρονιά απλήρωτοι και μόλις πριν λίγες ημέρες μπήκε ένα μέρος του μισθού τους στους λογαριασμούς. Οι καλύτεροι διώχνονται κλοτσηδόν και στους υπόλοιπους επιβάλλεται μείωση συμβολαίου. Τα στημένα πρωταθλήματα πικραίνουν τον κόσμο, όμως ο μεγαλομέτοχος αδιαφορεί. Ακόμα περισσότερο τον πικραίνουν τα στημένα επεισόδια στο ΟΑΚΑ που όλοι τα έβλεπαν να έρχονται, κανείς δεν αντέδρασε και η ευθύνη ως συνήθως έπεσε πάνω στους οπαδούς. Ο πρόεδρος της ομάδας Δημήτρης Γόντικας, απλός θεατής, παρακολουθούσε τους κόπους μίας χρονιάς να διαλύονται.
Με αφορμή τα έκτροπα του ντέρμπι και με δικαιολογίες δημοτικού, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου Λουμίδης, Τζίμας, Χατζηνικολάου παραιτούνται και ρίχνουν τη διοίκηση. Οι συνέπειες καταστροφικές για τον Παναθηναϊκό. Με τα χρήματα που είχε βάλει ο Βγενόπουλος και ο Πολέμης, αλλά και με την Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου που είχε ανοίξει, οι «πράσινοι» δεν θα αντιμετώπιζαν καν ζήτημα αδειοδότησης και σήμερα θα συζητούσαμε για το ποιες μεταγραφές είναι καλύτερες.
Ας μην τα θέλουμε όμως όλα δικά μας. Υπάρχουν και άτομα που χαμογέλασαν με τις εξελίξεις. Πρώτον, δεν εκδόθηκε το ενημερωτικό δελτίο της ΑΜΚ, το οποίο μεταξύ άλλων θα είχε τις θέσεις του Μπόμπολα, του Βωβού και του Δήμου Αθηναίων για τις πιθανές αποζημιώσεις που θα απαιτήσουν από τον Παναθηναϊκό για τη Διπλή Ανάπλαση. Δεύτερον, το Τριφύλλι θα γινόταν στην ουσία ομάδα λαϊκής βάσης, αφού ο απλός κόσμος θα μπορούσε με 99 ευρώ να αγοράσει 300 μετοχές και να συνεισφέρει στον σύλλογο.
Ποιοι είναι το χειρότερο; Ότι οι φίλαθλοι κουράστηκαν. Εξαντλήθηκαν, δεν αντέχουν άλλο και παρακολουθούν αδρανείς από τον καναπέ τους τη διάλυση του σωματείου που λατρεύουν. Γιατί;
Τι είναι αυτό που μετάλλαξε τους οπαδούς από αγανακτισμένους αλλά και συνειδητοποιημένους προστάτες της ομάδας–καμάρι της Αθήνας σε άβουλα όντα που παθητικά «χαζεύουν» μέσα από την οθόνη του υπολογιστή, ή ακόμα χειρότερα από τις κατευθυνόμενες φυλλάδες, τη σταδιακή σμίκρυνση του συλλόγου σε –για πρώτη φορά στην ιστορία του– μικρομεσαία ομάδα;
Πρώτα απ' όλα, δεν έχει τον παραμικρό σύμμαχο στον Τύπο ο Παναθηναϊκός. Όλα τα μέσα ακολουθούν συμφέροντα μεγαλοεκδοτών και «βαρόνων». Η «Πράσινη» που είχε βοηθήσει σημαντικά στην πορεία του 2008, πλέον έχει κάνει στροφή 180˚. Η εφημερίδα θεωρεί εχθρούς του συλλόγου όσους πολέμησαν τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και με καθημερινή προπαγάνδα επιχειρεί να επηρεάσει συνειδήσεις. Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν η νούμερο ένα φυλλάδα σε ρεπορτάζ «μαϊμού» Αράβων, με «μαϊμού» αποκλειστικά που μόνο ζημιά έκαναν στον Όμιλο.
Δεύτερον, οι «κόλακες» της «αυλής» του Τζίγγερ έμαθαν από τα λάθη τους. Όταν το 2008 η γραμμή για τους οργανωμένους οπαδούς ήταν πως «πρόκειται για 100-200 αλήτες-πρεζάκια», σήμερα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η μαζική αντίδραση 40.000 κόσμου, η λαοθάλασσα που έπληξε το γόητρο και την υστεροφημία της ισχυρής οικογένειας, τούς έμαθε να υπολογίζουν σωστά τον «εχθρό» τους. Έπρεπε κάθε μορφή αντίδρασης να εξοντωθεί. Πόσο βολικά ήταν λοιπόν τα πρόσφατα επεισόδια στο ΟΑΚΑ; Πόσο ωραία πέταξαν την ευθύνη στους κακούς οπαδούς; Έπρεπε όμως να κοιμίσουν όλους τους φιλάθλους. Και εδώ έρχεται ο Παβλώφ...
Το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Το δόγμα του Σοκ» της Ναόμι Κλάιν. Η Καναδέζα δημοσιογράφος προσπαθεί να ερμηνεύσει την έλλειψη αντίδρασης μπροστά στην παγκόσμια οικονομική κατάρρευση με εκτενείς αναφορές και στην Ελλάδα. Εξηγεί, φέρνοντας ως παράδειγμα τα πειράματα πλύσης εγκεφάλου του Ρώσου ψυχολόγου Ιβάν Παβλόφ, πως όταν ο πολίτης μίας χώρας δέχεται καθημερινά χτυπήματα – ηλεκτροσόκ, καταλήγει να βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας. Πλάθεται, πλέον, εύκολα και χειραγωγείται ιδανικά από τα ΜΜΕ σα μαριονέτα. Μα δε συμβαίνει ακριβώς το ίδιο στον μικρόκοσμο του Παναθηναϊκού;
Τα χτυπήματα είναι ασταμάτητα. Δεν αφήνουν το μυαλό του φιλάθλου να νιώσει για τα καλά το πρώτο πλήγμα και έρχεται το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο. Με αυτόν τον τρόπο η αρχική οργή μετατρέπεται σε απάθεια, σε αίσθημα αδυναμίας.
Διώχνουν τον αρχηγό της Σελεσάο με ντροπιαστικό τρόπο, στη συνέχεια δείχνουν την πόρτα της εξόδου στον Σισέ, μιλάνε για «Τιτανικούς» και καταστροφές παρουσιάζοντας υπέρογκα χρέη που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ακολουθούν οι αποκλεισμοί από την Ευρώπη. Τα ρίχνουν στον προπονητή αμέσως. Φέρνουν ψεύτικους Άραβες.
Κάθε μέρα και νέο αποκλειστικό. Ψέματα, ψέματα, ψέματα, για έξι ολόκληρους μήνες. Φέρνουν τον Ροναλντίνιο και τον Τέβες… «μόλις ψηφιστεί το νέο νομοσχέδιο». Δεν ανανεώνουν όμως το συμβόλαιο του Σωτήρη Νίνη που αποχωρεί ελεύθερος. Φεύγει η μεταγραφική περίοδος. Η ομάδα καταρρέει γιατί την άφησαν απροστάτευτη τόσο μεταγραφικά, όσο και στο παρασκήνιο.
Το πρωτάθλημα χάθηκε γιατί ποτέ η διοίκηση της ομάδας, ο πρόεδρος Δημήτρης Γόντικας και ο μεγαλομέτοχος Γιάννης Βαρδινογιάννης, δεν πάλεψαν για αυτό! Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά. Είχαν σημαντικότερες ασχολίες.
Με απόλυτη μαεστρία στήθηκαν τα επεισόδια του ΟΑΚΑ. Ακολούθως παραιτούνται τα μέλη του ΔΣ που πρόσκεινται στον Τζίγγερ. Διαλύεται η διοίκηση, έρχεται το χάος και φτάνουμε στο σήμερα.
Στο παιχνίδι μπαίνει και ο Ερασιτέχνης. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού μαθαίνουν πως εγκυμονεί ο κίνδυνος να κατεδαφιστεί το ιστορικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, χωρίς καν να χτιστεί πρώτα ποδοσφαιρικό γήπεδο στο Βοτανικό. Η «μάνα του λόχου» κινδυνεύει να βρεθεί απομονωμένη, με εγκαταστάσεις κουτσουρεμένες, παρέα με το εμπορικό του Μπάμπη Βωβού, στην άλλη άκρη της Αθήνας.
Μπροστάρης, στη νέα επιχείρηση σωτηρίας ο Γιάννης Αλαφούζος. Στην προσπάθεια που μότο έχει: «Τα λάθη του Τζίγγερ να τα πληρώσει ο κόσμος». Ο φίλαθλος όμως είναι παγωμένος. Τρομοκρατημένος, έχοντας βιώσει συνεχόμενες σφαλιάρες που ακόμα πονάνε. Ταυτόχρονα, η παντελής έλλειψη οράματος για ένα καλύτερο αύριο τον μαγκώνει περισσότερο.
Ωραία όλα αυτά, όμως τι προτείνει, βάσει της μελέτης της, η Ναόμι Κλάιν; Δίνει ερμηνείες, δίνει όμως και λύσεις. Ο μοναδικός τρόπος αφύπνισης είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Η Καναδέζα συγγραφέας θεωρεί πως μόνο εφόσον κάποιος γνωρίζει την Ιστορία του μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει στο παρόν και να πολεμήσει για το μέλλον.
Δεν θα επικεντρωθούμε στα πολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδας. Απλώς να τονίσουμε πως για να ξεσηκωθεί κανείς ενάντια στην υπάρχουσα ταπεινωτική κατάσταση χρειάζεται πρώτα να ξέρει ποιοι μεγάλοι πολιτικοί έχουν προσφέρει μέχρι και τη ζωή τους στη χώρα. Ποιοι πέθαναν χωρίς περιουσιακά στοιχεία στο όνομά τους. Υπάρχει έστω και ένας σήμερα; Ποιος ήταν ο ρόλος του Τύπου στο παρελθόν και ποιος σήμερα; Πώς ο Τύπος οργάνωσε τις τέσσερις μεγάλες επαναστάσεις και κινήματα της σύγχρονης ιστορίας (1843, 1962, 1909, 1922), ποιος ο ρόλος του στην Κατοχή, αλλά και πώς σήμερα υπεραμύνεται της εξευτελιστικής κατάστασης;
Επιστροφή στο Τριφύλλι… Ο Παναθηναϊκός ιδρύθηκε το 1908 και όχι το… 1979. Ο εμπνευστής της Ιδέας Γιώργος Καλαφάτης αν ζούσε σήμερα θα έδινε και αίμα του για να μπορέσει ο Σύλλογος που λάτρεψε να ανασάνει ξανά.
Πρέπει κάθε Παναθηναϊκός να γνωρίζει, όταν αντικρίζει τον Ερασιτέχνη του 2012, πως δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Πρέπει να μάθει πως αν σήμερα ζούσε ο Απόστολος Νικολαΐδης, η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που όμως αγάπησε όσο λίγοι τον Όμιλο, δεν θα επέτρεπε ποτέ στο βωμό έξι Ευρωπαϊκών να θυσιάζονται πάνω από 20 τμήματα.
Είναι καλό να μάθουν οι φίλοι του Συλλόγου πως το 1929 ο Παναθηναϊκός συντηρούσε τμήμα χόκεϊ, γυναικείου βόλλεϋ, ακόμα και γυναικείας πυγμαχίας. Πως οι γυναίκες του Παναθηναϊκού ένιωθαν τέτοια περηφάνια που ανήκαν στον σύλλογο της Αθήνας, ώστε κυκλοφορούσαν στους δρόμους με τριφύλλι στο στήθος, παρόλο που στους αγώνες ήταν υποχρεωτικό να αγωνίζονται με άσπρη ποδιά.
Πρέπει ο οπαδός να μάθει πως κάποτε διοικούσαν την ομάδα άνθρωποι έτοιμοι να πεθάνουν για αυτή ανά πάσα στιγμή. Πως το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, για το οποίο γεμίζουν με ρίγη περηφάνιας όταν το αντικρίζουν, ανακαινίθηκε αμέτρητες φορές από τα μέσα του '20 μέχρι και τον πόλεμο του '40. Όλες τις ανακαινίσεις τις πλήρωσαν από την τσέπη τους οι παράγοντες ακόμα και ποδοσφαιριστές. Για να τα καταφέρουν έκαναν και δεύτερες και τρίτες δουλειές· ποτέ δεν δέχτηκαν, ενώ είχαν τη δυνατότητα, τη συνδρομή του κράτους.
Οι συγκρίσεις γίνονται από μόνες τους. Βλέπεις τους Παναθηναϊκούς που κατέκτησαν το Euro να πανηγυρίζουν για τον εαυτό τους, άντε έναν δύο περήφανους για το εθνόσημο. Παλιά δεν ήταν έτσι. Ο Χρήστος Σάρρας τερμάτισε χρυσός μαραθωνοδρόμος στους πρώτους Βαλκανικούς Αγώνες το 1931. Μία διεθνή επιτυχία τεραστίων διαστάσεων. Στον τερματισμό, έκοψε το νήμα, βουρκωμένος, με το σημαιάκι του Παναθηναϊκού να ανεμίζει στο χέρι.
Με περίσσια ευκολία τα μέσα ενημέρωσης χαρακτηρίζουν σήμερα ως αναξιόπιστο τον Ανδρέα Βγενόπουλο. Αμφισβητούν τη λατρεία του για το Τριφύλλι και υπάρχει κόσμος που τους πιστεύει και τους ακολουθεί γιατί ποτέ δεν έψαξε στο παρελθόν. Γιατί αν το έκανε, τότε θα γνώριζε πως ο Ανδρέας Βγενόπουλος προέρχεται από Παναθηναϊκή οικογένεια που ασχολήθηκε με τα του συλλόγου σχεδόν 40 χρόνια πριν την εμφάνιση της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Θα γνώριζαν πως το αθηναϊκό ποδόσφαιρο για 20 χρόνια έπινε νερό στο όνομα του παππού του και πως όλοι οι αντίπαλοι «έβγαζαν σπυριά» όταν ο πατέρας του δημοσίευε ανακοινώσεις με τη σκληρή και αληθινή γλώσσα ενός πραγματικού οπαδού.
Θα γνώριζαν πως ο Ανδρέας Βγενόπουλος φορούσε το Τριφύλλι από 5 ετών στο στήθος, πως σε ηλικία 13 ετών βραβεύτηκε για ποίημα που έγραψε για τον Παναθηναϊκό. Πως για 15 χρόνια ήταν οπλομάχος του Παναθηναϊκού, προσέφερε σε ομαδικούς τίτλους της ομάδας, ήταν Βαλκανιονίκης, συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Πως όταν αποσύρθηκε, τελείωσε τη Νομική και έγινε υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ομάδας, όντας άτομο της πλήρης εμπιστοσύνης του Γιώργου Βαρδινογιάννη.
Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες περιστατικά που μπορούμε να αριθμήσουμε. Εκατοντάδες πρωτοπορίες του Παναθηναϊκού που τον ανέδειξαν στο πέρασμα 104 ετών την ομάδα με τη μεγαλύτερη προσφορά στον ελληνικό αθλητισμό. Πρωτοπορίες που πρέπει να επαναληφθούν. Και μπορούν να επαναληφθούν αν και όταν ο κόσμος μάθει το παρελθόν. Τότε θα συνειδητοποιήσει πως το μέλλον φωνάζει τη βοήθεια του.
Και το μέλλον του Παναθηναϊκού επιβάλλεται να είναι λαμπρό, γιατί ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα της Αθήνας, της φωτεινής πρωτεύουσας που με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς «σβήνει». Ας δείξει, λοιπόν, πρώτα ο φίλαθλος και ο οπαδός, και μέσα από αυτούς ο Παναθηναϊκός, τον δρόμο για να φωτιστεί ξανά η Αθήνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου